“`html
به گزارش صحت خبر، تصور کنید چقدر دشوار است که به مدت ده ماه، بازوهایتان را در هوا قرار دهید! این دقیقاً زمانی است که پرستوی معمولی قادر به پرواز بدون هیچگونه فرودی است. در دهه ۱۹۷۰، رونالد لاکلی به این امر شک کرده بود، اما تایید علمی این فرضیه در سال ۲۰۱۶ توسط محققانی از دانشگاه لوند سوئد به وقوع پیوست.
بر اساس گزارشی از فرادید، این تیم تحقیقات از ۱۳ پرستوی بالغ پیروی کردند و با بهرهگیری از دیتالاگرهای کوچک مجهز به شتابسنج، فعالیت پرواز آنها را تحت نظر قرار دادند و از حسگرهای نوری برای تعیین مکان پرندهها استفاده کردند. برخی از این پرندگان در طول مهاجرت چند ساله خود از سوئد به جنوب صحرای آفریقا در فصل زمستان و بازگشت مجدد آنها تحت پیگیری قرار گرفتند.
یافتهها نمایانگر این حقیقت بودند که آنچه مدتها به آن مشکوک بودیم، حقیقت دارد: پرستوهای معمولی بخش قابل توجهی از زمان خود را در پرواز سپری میکنند. این پرندگان تنها دو ماه در سال را برای تولید مثل بر روی زمین میگذرانند. اگر چه برخی از آنها در طول ده ماه باقیمانده گهگاه به طور موقت فرود میآمدند، اما هنوز بیش از ۹۹.۵ درصد از زمان خود را در هوا به سر میبردند.
سه پرستو در این مدت ده ماهه به طور کامل در هوا باقی ماندند که با توجه به وزن کم آنها (حدود ۴۰ گرم)، دستیابی به این موفقیت بسیار چشمگیر است.
محققان بر این باورند که تفاوت میان پرستوهایی که مدت طولانی پرواز کردند و آنهایی که فرود آمدند، ممکن است به کیفیت پرهای آنها بازگردد؛ پرندگانی که فرود آمدند، پرهای بالشان را نو نکرده بودند، در حالی که آنهایی که تمام مدت در هوا بودند، پرهای تازهای برای پرواز داشتند.
اندرس هدنستروم، یکی از نویسندگان این تحقیق، اظهار داشت: «این که پرندگان پرهای خود را تغییر دهند یا نه، میتواند نشاندهنده تفاوتهای خُرد در وضعیت سلامت یا میزان انگلها باشد و به توضیح رفتار پرواز هر فرد پرنده کمک کند.»
اما چگونه ممکن است آنها بتوانند این گونه برای مدت طولانی در آسمان بمانند؟ فعالیت بدنی نیاز به انرژی دارد، اما پرستوهای معمولی در طول پروازهای خود بهطرز شگفتآوری مصرف پایینی دارند.
۵۸۵۸
“`