“`html
طبق گزارش صحت خبر، روزنامه اطلاعات به این نکته اشاره کرد که ایران، مهد تمدنهای باستانی است و زیبایی و شکوه این تمدنها به مهندسی آب، طراحی باغشهرها و گسترش کشاورزی وابسته بوده است. آب در زیر زمین و در چاهها از تابش آفتاب و تبخیر در امان بود و با گرمای سوزان آفتاب و خاک ترکیب نمیشد و ضایع نمیگردید. با افزایش سریع جمعیت، ضروری است به تحولات پیش رو، حفظ منابع حیاتی و جستجوی منابع جدید فکر کنیم. اگر میخواهیم ایران باستان جوان و پویا گردد، ناگزیر باید منابع آب و آبادانی فراوانی داشته باشیم و این امر نیازمند مدیران با تجربه و متخصص برای مدیریت آن است.
در سالهای اخیر، تجارت آب به یک بخش حیاتی از راهحلهای مشکلات کمآبی و خشکسالی در سرزمین عزیزمان تبدیل شده است. ضعف سیاستهای ما در برابر همسایه شرقی، سیستان و هامون را به جایی خشک و بیآب تبدیل کرده است. به دنبال آن، طرح انتقال آب دریا و استفاده از شیرینکنهای مدرن مطرح شد. همچنین ایده آبهای عمیق یا ژرفابها که در نهایت مشخص شد تنها یک افسانه بودهاند. سپس داستان جدیدی به نام رودخانه زیرزمینی که از رشتهکوه هندوکش سرچشمه میگیرد و به ایران سرازیر میشود، مطرح گردید. البته پیشتر نیز داستان مشابهی درباره رشتهکوه زاگرس نوشته شده بود.
آخرین مرحله از این نمایش رویافروشی، که به جای مدیریت علمی و پایدار آب و حفظ و بهینهسازی منابع بومی، به سرقت بودجههای کلان و عرضه طرحهای غیرواقعی مشغول است، شامل انتقال آب از این نقطه به آن نقطه، از یک دریا به کویر دیگر و همچنین انتقال آب سد طالقان به تهران است.
آیا این یک وعده برای آرام کردن مردم یا مسئولان بود؟ یا به منظور ارائه طرحی برای تأمین بودجه؟ شاید هم آغاز یک پروژه جدید؟ این سؤالات نیاز به پاسخ دارند. اگر دولت قادر به انجام این کار نیست، سازمانهای نظارتی و بازرسی باید بیایند و حداقل بپرسند که چه کسانی و به چه دلیلی بارها در تریبونهای رسمی اعلام کردند که در حال انتقال آب سد طالقان برای حل مشکلات آب پایتخت هستیم و همه چیز در دست انجام است. اما اکنون گفته میشود که این کار اساساً امکانپذیر نیست و از ابتدا هم عملی نبوده است؟! دلیل لولهکشی چه بود؟ که این طراحیها و مطالعات و پروژههای ناقص، به سراغ این شعارهای جذاب آمدهاند؟
23302
“`