“`html
آرمان زارعی: در شب گذشته، ششمین دوره «همایش و جشنواره ملی حاتم» (حمایت از تولید ملی) با حضور جمعی از مسئولان، فعالان اقتصادی و تولیدکنندگان در مرکز همایشهای صداوسیمای تهران برگزار گردید.
در این مراسم، ابراهیم شیخ، معاون صنایع عمومی وزارت صنعت، معدن و تجارت، به چندین چالش اساسی که بخش تولید کشور با آن مواجه است، اشاره کرد و با نگاهی مستند به مشکلات تلخ موجود، موانع این حوزه را تشریح نمود.
او تأمین انرژی را به عنوان نخستین و مهمترین چالش برشمرد و اظهار داشت:«ما روزهای بسیار دشواری را پشت سر میگذاریم؛ روزهایی که کارگران به موقع حضور مییابند، صنعتگران با انگیزه در محل کار حاضر میشوند، دستگاهها آمادهاند، مواد اولیه در دسترس هستند و تولید ساعت ۷ صبح آغاز میشود، اما تنها یک ساعت بعد، برق قطع میشود؛ بدون اینکه بدانیم چه زمانی دوباره وصل خواهد شد.»
شیخ با تاکید بر خسارات سنگین ناشی از این وضعیت بیان داشت:«سال گذشته، تولیدکنندگان بیش از ۳۰۰ همت به دلیل قطع برق، ضرر کردند. مجموعاً حدود ۱۴۰ روز کارخانهها تعطیل بودند، در حالیکه هزینههایی مانند مالیات و بیمه تأمین اجتماعی همچنان بر دوش تولیدکننده بود و این بارها فشار بیشتری بر دوش آنها گذاشت.»
او به شدت از این واقعیت گلایه کرد و گفت:«ما ساعتها تلاش کردیم، خواهش و التماس کردیم تا اعتبار مالیاتی برای ورود پنلهای خورشیدی تعریف شود؛ برق را که دیگران باید تأمین میکردند، خود تولیدکننده تولید کند و به شبکه برساند، اما متأسفانه… متأسفانه… متأسفانه.»
او به دشواریهای تأمین ارز برای تولیدکنندگان نیز اشاره کرد و گفت:«امروز تولیدکنندگان ما باید برای دریافت ارز در صفهای طولانی انتظار بکشند؛ ارزی که قرار است برای واردات ماشینآلات یا مواد اولیه خرج شود. آیا فعالیتی با اهمیتتر از این وجود دارد؟ اما همیشه با اعلامهایی مواجه میشویم که بیان میکنند؛ شیخ، آمار غلط میدهد. کجای اظهارات من نادرست است؟ این تولیدکنندگان زندهاند، حاضرند، شنیده شوید! تولید در حال مرگ است.»
شیخ با اشاره به شعار سال که «سال سرمایهگذاری برای تولید» نامگذاری شده، افزود:«در صنایعی که من مسئولیت آنها را دارم، ظرفیت تولید از ۱۸ درصد تا نزدیک ۶۰ درصد متغیر است؛ میانگین تنها ۴۰ درصد است. این یعنی باوجود سرمایهگذاری، امکانات و تجهیزات، ما تنها ۳۵ درصد ظرفیت را فعال کردهایم. اگر این را به ۴۵ درصد برسانیم، نشاندهنده بهترین نوع سرمایهگذاری است. این بیانگر آن است که زیرساختها وجود دارند، اما ما در بهرهبرداری ماندهایم و این به دلیل بیکفایتی است، وقتی که کلید برق را خاموش میکنیم.
وی در ادامه چالش بعدی را عدم تأمین مواد اولیه کافی و ناکافی بودن زنجیره ارزش در کشور دانست. نیاز به سرمایهگذاری وجود دارد تا مواد اولیه به درستی تأمین شوند.
چالش دیگری که مطرح شد، توسعه تجارت و تسهیل فرآیندهای آن بود. به گفته شیخ: «هنگامی که سرمایهگذار خارجی به کشور وارد میشود، باید اجازه داشته باشد سود سرمایهاش را انتقال دهد. آیا ممکن است فردی وارد شود و اجازه انتقال سرمایهاش را نداشته باشد؟ هیچ سرمایهگذار خارجی حاضر نیست چنین ریسکی را به جان بخرد.»
او همچنین تصریح کرد:«اگر قیمت ارز افزایش یابد، یا تأمین انرژی با مشکلی مواجه شود، فشار شدیدی به بخش تأمین مالی وارد میشود. در کشوری که بیش از ۹۰ درصد تأمین مالی به بانکها وابسته است، این بانکها باید فعال شوند. همچنین استفاده از ظرفیت بازار سرمایه و به کارگیری ابزارهای نوین تأمین مالی ضروری است.»
شیخ در بیان اقداماتی که جهت حمایت از تولید صورت گرفته، شامل تعرفهگذاریها، مبارزه با قاچاق و مذاکرات برای توافقنامههای صادراتی، گفت:«اگرچه این اقدامات آغاز شده، اما واقعیت این است که به طور جدی کافی نیست. نه صدای ما شنیده میشود، و نه عمل مشخصی بر اساس آن صورت میگیرد. ما به تولید بدهکاریم و تنها از طریق حمایت واقعی از تولیدکنندگان میتوانیم صدای خود را به افرادی برسانیم که هنوز به عمق بحران اعتماد ندارند.»
۲۲۳۲۲۴
“`